Hoe reageerden de Europese machten op de grote verovering van het Suezkanaal?

Groot-Brittannië en Frankrijk reageerden op de nationalisatie van het Suezkanaal door Egypte in 1956 door in samenwerking met Israël een gezamenlijke militaire operatie te lanceren, bekend als de Suez-crisis. De crisis ontstond op 26 juli 1956, toen de Egyptische president Gamal Abdel Nasser de nationalisatie van de Suez Canal Company aankondigde. Deze stap maakte de Britten en Fransen boos, die het zagen als een schending van de Conventie van Constantinopel uit 1888, die de vrije doorgang van schepen door het kanaal garandeerde.

De reactie van Groot-Brittannië en Frankrijk was snel en beslissend. Op 29 oktober lanceerden ze luchtaanvallen op Egyptische doelen, en op 31 oktober landden ze troepen in de Suezkanaalzone. Het conflict duurde zes dagen en resulteerde in een beslissende overwinning voor de Britten en Fransen. De crisis leidde echter ook tot een aanzienlijk prestigeverlies voor Groot-Brittannië en Frankrijk, en betekende het einde van hun koloniale dominantie in het Midden-Oosten.

De Suez-crisis had ook een aanzienlijke impact op de Verenigde Staten. President Dwight Eisenhower was tegen het gebruik van geweld door Groot-Brittannië en Frankrijk, en hij dreigde de economische steun van de twee landen in te trekken als ze hun troepen niet zouden terugtrekken. Deze druk dwong Groot-Brittannië en Frankrijk uiteindelijk om zich terug te trekken, en eind 1956 trokken zij hun troepen terug uit de Suezkanaalzone.