Wat deed Benjamin Netanyahu?

* Geboorte en opvoeding :Benjamin Netanyahu werd geboren op 21 oktober 1949 in Tel Aviv, Israël. Hij behaalde diploma's in architectuur en bedrijfskunde aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) en diende bij de Israel Defense Forces (IDF).

* Politiek begin :Na in de jaren tachtig als plaatsvervangend hoofd van de missie te hebben gediend bij de Israëlische ambassade in Washington D.C., ging Netanyahu de politiek in Israël in. Hij sloot zich aan bij de rechtse Likud-partij en klom door de gelederen heen.

Eerste termijn als premier (1996-1999):

* Verkiezingsoverwinning :Netanyahu werd voor het eerst premier van Israël in 1996 en versloeg de zittende leider van de Labour-partij, Shimon Peres. Zijn verkiezing wordt vaak toegeschreven aan zijn harde standpunten over veiligheid en vredesonderhandelingen met de Palestijnen.

* Vredesproces met Palestijnen :Tijdens Netanyahu's eerste ambtstermijn als premier liepen de vredesbesprekingen met de Palestijnse Autoriteit vast. Hij hanteerde een voorzichtiger benadering van de Oslo-akkoorden, die door zijn voorgangers waren geïnitieerd, en de spanningen met de Palestijnen namen toe.

* Economisch beleid :Netanyahu voerde tijdens zijn eerste termijn economische hervormingen door. Hij concentreerde zich op het terugdringen van de overheidsuitgaven, het privatiseren van industrieën en het openstellen van de Israëlische economie voor buitenlandse investeringen.

* Beveiligingskwesties :Netanyahu wordt beschouwd als een veiligheidshavik. Hij gaf prioriteit aan het behoud van een sterk leger om potentiële bedreigingen van buurlanden en Palestijnse militanten het hoofd te bieden.

Intermitterende rollen in de overheid (1999-2009):

* Afwezig :Na het verliezen van de verkiezingen van 1999 voor de Labour Party bekleedde Netanyahu verschillende ministeriële functies in daaropvolgende regeringen. Hij was minister van Buitenlandse Zaken, minister van Financiën en vice-premier.

* Oppositieleider :Tijdens periodes dat hij niet aan de macht was, speelde Netanyahu de rol van oppositieleider in de Knesset (Israëlisch parlement). Hij bekritiseerde het vredesbeleid en de veiligheidsstrategieën van rivaliserende regeringen.

Tweede termijn als premier (2009-2021):

* Herverkiezing :Netanyahu won de verkiezingen van 2009 en hervatte de functie van premier. Hij vormde een coalitieregering met rechtse en centristische partijen.

* Politiek manoeuvreren :Netanyahu's ambtstermijn werd gekenmerkt door perioden van politieke instabiliteit en coalitiewisselingen. Hij behield de macht door allianties te vormen en te onderhandelen met verschillende politieke facties.

* Nederzettingen en Palestijnse betrekkingen :Netanyahu kreeg kritiek omdat hij de uitbreiding van Israëlische nederzettingen in de bezette Palestijnse gebieden goedkeurde. Hij nam een ​​hard standpunt in ten aanzien van de vredesonderhandelingen met de Palestijnen en verzette zich tegen concessies die de internationale gemeenschap nastreefde.

* Controversiële opmerkingen :Netanyahu heeft verschillende controversiële uitspraken gedaan, waaronder het verwijzen naar Arabisch-Israëlische burgers als een ‘demografische bedreiging’. Dergelijke uitspraken lokten kritiek uit, zowel binnen Israël als vanuit de internationale gemeenschap.

* Economische en technologische ontwikkelingen :Onder leiding van Netanyahu ervoer Israël economische groei, innovatie in de technologiesector en de ontwikkeling van de ‘Start-Up Nation’.

* Beschuldigingen van corruptie :Netanyahu werd de afgelopen jaren geconfronteerd met beschuldigingen en aanklachten van corruptie. Deze beschuldigingen, die hij ontkende, werden het onderwerp van verschillende lopende rechtszaken in Israël.

* Einde ambtstermijn :In 2021 verloor Netanyahu zijn coalitiemeerderheid en vormde Naftali Bennett een nieuwe regering, waarmee een einde kwam aan Netanyahu's opeenvolgende termijnen als premier.

Samenvattend is Benjamin Netanyahu een prominente en controversiële figuur in de Israëlische politiek, die meerdere termijnen als premier heeft gediend en belangrijke ministeriële functies bekleedde. Hij staat bekend om zijn sterke standpunt over veiligheid, zijn benadering van vredesonderhandelingen met de Palestijnen, zijn economische hervormingen en zijn rol bij het vormgeven van het Israëlische beleid, zowel nationaal als internationaal.