Hoe was de VN succesvol in de Suez-crisis?

- Gebrek aan handhavingsmechanisme De VN beschikten niet over de autoriteit om hun resoluties ten uitvoer te leggen, wat hun vermogen beperkte om Egypte te dwingen zich terug te trekken uit het Suezkanaal of om andere landen te dwingen hun steun aan Egypte stop te zetten.

- Supermachtdivisies :De rivaliteit uit de Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie belemmerde collectieve actie binnen de VN. Beide supermachten hadden concurrerende belangen in de regio en waren niet bereid een openlijk conflict te riskeren door elkaar krachtig tegen te werken.

- Beperkte bronnen en respons :De VN waren niet voorbereid op een crisis van deze omvang en beschikten niet over de nodige troepen of middelen om militair in te grijpen. De vredestroepen van de organisatie arriveerden in de regio nadat de gevechten grotendeels waren afgelopen, en hun aanwezigheid had geen noemenswaardige invloed op de uitkomst.

- Het ontbreken van een uniform internationaal standpunt :De internationale gemeenschap was verdeeld over de manier waarop op de crisis moest worden gereageerd. Sommige landen, zoals Frankrijk en Groot-Brittannië, waren fel gekant tegen de acties van Egypte, terwijl andere, zoals India, sympathieker waren. Dit gebrek aan consensus verhinderde dat de VN beslissende actie ondernam.

- Diplomatieke mislukking :De VN zijn er niet in geslaagd effectief te bemiddelen in een diplomatieke oplossing tussen Egypte en de andere partijen die bij het conflict betrokken zijn. Pogingen om tot een compromis te komen waren niet succesvol en de situatie verslechterde tot het punt van een militair conflict.

Over het geheel genomen benadrukte het onvermogen van de VN om de Suez-crisis effectief op te lossen de beperkingen van de VN bij het aanpakken van internationale conflicten waarbij grootmachten en hun geopolitieke belangen betrokken zijn.