Het concept van landbruggen is belangrijk voor het begrijpen van de verspreiding en evolutie van soorten in de Filippijnse archipel. De Filippijnen liggen op het kruispunt van twee belangrijke biogeografische regio's:de Indomalayan- en Wallacea/Australaziatische regio's. De Indomalayan-regio omvat Zuidoost-Azië en het Indiase subcontinent, terwijl de Wallacea/Australaziatische regio de eilanden van de Maleise Archipel en Australië omvat.
De scheiding van de Indomalayan- en Wallacea/Australaziatische regio's wordt over het algemeen verklaard in termen van twee belangrijke biogeografische lijnen:de Wallace-lijn en de Weber-lijn. De Wallace Line, voorgesteld door de Britse natuuronderzoeker Alfred Russel Wallace aan het einde van de 19e eeuw, is een faunagrens die door de Maleisische archipel loopt en de Indomalayan- en Australaziatische regio's scheidt op basis van de verspreiding van gewervelde dieren, met name vogels en zoogdieren.
De Wallace Line ligt ten oosten van de eilanden Borneo, Bali en Lombok en ten westen van de eilanden Sulawesi en de Molukken. Deze lijn markeert de grens waar de fauna van de Indomalayan-regio abrupt overgaat naar de fauna van de Australaziatische regio. De orang-oetan en tijger worden bijvoorbeeld alleen aangetroffen in gebieden ten westen van de Wallace-lijn, terwijl buideldieren en bepaalde vogelgroepen zoals de kaketoes voornamelijk ten oosten van deze lijn worden aangetroffen.
Aan de andere kant loopt de Weberlijn, voorgesteld door de Nederlandse mariene zoöloog Max Carl Wilhelm Weber, door de oostelijke Indonesische eilanden Sulawesi en Halmahera. De Weber Line is meer gericht op de verspreiding van waterorganismen, met name zeevissen en ongewervelde dieren, en dient als scheidingslijn tussen de Indomalayan en Wallacea / Australaziatische mariene biotas.
Landbruggen tijdens de Pleistocene ijstijden
Het concept van landbruggen komt in beeld tijdens de ijstijden van het Pleistoceen, gekenmerkt door perioden van dramatische klimaatschommelingen. Tijdens deze perioden heeft de verlaging van de zeespiegel uitgestrekte stukken land blootgelegd, waardoor eilanden die voorheen door water waren gescheiden, met elkaar werden verbonden. Deze landbruggen maakten de uitwisseling van flora en fauna mogelijk tussen de Filippijnse archipel en de aangrenzende regio's.
Tijdens het laatste glaciale maximum (LGM), dat ongeveer 21.000 jaar geleden plaatsvond, lag de zeespiegel bijvoorbeeld ongeveer 120 tot 135 meter lager dan het huidige niveau. Deze blootstelling van de Sunda Shelf verbond de Filippijnen met het vasteland van Azië, waardoor de migratie van Indomalaya-soorten naar de archipel mogelijk werd. Het maakte ook de migratie van mensen naar de Filippijnen mogelijk, wat leidde tot de vestiging van verschillende etnische groepen in de regio.
Deze landbruggen hadden aanzienlijke gevolgen voor de verspreiding van soorten in de Filippijnen. Er wordt bijvoorbeeld aangenomen dat de aanwezigheid van grote herbivore zoogdieren zoals de Stegodon (een familielid van de olifant) en de neushoorn op de Filippijnen het resultaat is van migraties die plaatsvonden tijdens de LGM toen de Filippijnse eilanden met het Aziatische vasteland waren verbonden.
Na verloop van tijd, toen de zeespiegel weer steeg, kwamen deze landbruggen onder water te staan en raakten de eilanden opnieuw van elkaar gescheiden. Dit resulteerde in de isolatie van soorten en maakte de evolutie mogelijk van unieke en verschillende lijnen binnen de Filippijnse archipel.
Concluderend speelt de theorie van landbruggen een belangrijke rol bij het begrijpen van de biodiversiteit van de Filippijnen, aangezien deze landbruggen de uitwisseling van soorten tussen de Filippijnse archipel en de aangrenzende regio's tijdens perioden van verlaagde zeespiegel mogelijk maakten. De Wallace Line en Weber Line zijn kritische biogeografische concepten die de verspreiding van soorten en de evolutionaire geschiedenis van de regio helpen verklaren.
De term ‘zeewier’ wordt doorgaans gebruikt om te verwijzen naar zeealgen die in oceanen en zeeën groeien. In zoetwateromgevingen zoals meren zou het equivalent van zeewier verschillende soorten waterplanten en algen zijn. Hier zijn enkele voorbeelden: 1. Chara: Chara is een geslacht van groene alge
Steven Callahan, een Amerikaanse zeiler, heeft het record voor de langste verloren tijd op zee. Hij overleefde 76 dagen in een reddingsvlot dat in de Atlantische Oceaan dreef nadat zijn zeilboot in 1982 was gezonken. Tijdens zijn beproeving vertrouwde Callahan op zijn kennis van overlevingstechnieke
Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de toename van de riviersnelheid stroomafwaarts: 1. Verloop: Als een rivier stroomafwaarts stroomt, komt hij doorgaans een afnemende helling of helling tegen. Dit betekent dat de rivierbodem minder steil wordt, waardoor het water sneller kan stromen.
