Het is relatief dun, gemiddeld ongeveer 5-7 kilometer dik. Meestal aangetroffen in de centrale delen van oceaanbekkens, is het het resultaat van de verspreiding en scheuring van de zeebodem.
Compositie en formatie:
De oceanische korst bestaat voornamelijk uit basaltgesteenten die zijn gevormd door het stollen van gesmolten magma tijdens vulkaanuitbarstingen op mid-oceanische ruggen en verspreidingscentra. Deze basaltsoorten zijn rijk aan ijzer, magnesium en calcium en hebben een laag silicagehalte.
Terwijl de oceanische platen zich van de verspreidingscentra verwijderen, koelen ze af en trekken ze samen. Dit proces leidt tot de vorming van scheuren en breuken, die vervolgens worden opgevuld met meer magma. Als gevolg hiervan vernieuwt de oceanische korst zichzelf voortdurend, waarbij de oudste delen zich nabij de continentale randen bevinden en de jongste op de mid-oceanische ruggen.
Leeftijd en verspreiding:
De leeftijd van de oceanische korst varieert enorm, waarbij de jongste korst zich op de mid-oceanische ruggen bevindt en steeds ouder wordt naarmate je er verder vandaan beweegt. De verspreidingssnelheid van de zeebodem beïnvloedt de ouderdom en dikte van de korst. In gebieden met snellere verspreidingssnelheden, zoals de East Pacific Rise, is de korst jonger en dunner, terwijl in gebieden met langzamere verspreidingssnelheden, zoals de Mid-Atlantische Rug, de korst ouder en dikker is.
Magnetische afwijkingen:
Oceanische korst wordt ook gekenmerkt door magnetische afwijkingen. Terwijl zich nieuwe korst vormt op de mid-oceanische ruggen, komen de ijzerrijke mineralen daarin op één lijn met het magnetische veld van de aarde. Wanneer de polariteit van het magnetische veld van de aarde omkeert, registreert de nieuw gevormde korst de omgekeerde polariteit. Dit resulteert in afwisselende strepen van positieve en negatieve magnetische afwijkingen aan weerszijden van de mid-oceanische rug, waardoor wetenschappers de geschiedenis van het magnetische veld van de aarde en de ouderdom van de oceanische korst kunnen bestuderen.
Belang:
Het bestuderen van de structuur, leeftijd en samenstelling van de oceanische korst levert waardevolle inzichten op in de platentektoniek, de verspreiding van de zeebodem en de dynamische aard van de lithosfeer van de aarde.
De Verenigde Staten gaven het Panamakanaal niet op, maar droegen op 31 december 1999 de controle over het kanaal over aan Panama
Er zijn geen koraalriffen in de Zwarte Zee. Koraalriffen worden doorgaans aangetroffen in warme, ondiepe wateren met veel zonlicht en toegang tot voedingsstoffen. De Zwarte Zee is een diepe, koude zee met beperkte beschikbaarheid van zonlicht en voedingsstoffen. Deze omstandigheden zijn niet bevorde
De Siberische regio heeft geen woestijnecosysteem. Het bestaat voornamelijk uit bossen, toendra- en taiga-biomen.
