Wat waren de acties van de internationale gemeenschap tijdens de Armeense genocide?

Tijdens de Armeense genocide was de reactie van de internationale gemeenschap grotendeels ontoereikend en ineffectief. Hoewel sommige landen en individuen hun zorgen uitten en hulp aanboden, ontbraken concrete maatregelen om de genocide te voorkomen of te stoppen. Hier zijn enkele opmerkelijke acties die de internationale gemeenschap heeft ondernomen tijdens de Armeense genocide:

1. Diplomatieke inspanningen:

- De Verenigde Staten uitten hun bezorgdheid over en veroordeling van de bloedbaden, maar ondernamen geen noemenswaardige stappen om in te grijpen of druk uit te oefenen op de Ottomaanse regering.

- Europese machten als Groot-Brittannië, Frankrijk en Rusland legden publieke verklaringen af ​​waarin zij de wreedheden veroordeelden, maar streefden ook hun belangen en diplomatieke betrekkingen met het Ottomaanse Rijk na.

2. Humanitaire hulp:

- Verschillende hulporganisaties, waaronder het American Committee for Armenian and Syrian Relief en het German Near East Relief Fund, verleenden humanitaire hulp aan Armeense overlevenden.

- De regering van de Verenigde Staten maakte geld beschikbaar voor hulpverlening en stuurde medisch personeel om de overlevenden te helpen.

3. Ooggetuigenverslagen en rapportage:

- Journalisten, missionarissen en diplomaten berichtten over de wreedheden waarvan zij getuige waren in Armenië. Deze rapporten hielpen het bewustzijn over de genocide internationaal te vergroten.

- De Duitse ambassadeur in Turkije, Hans von Wangenheim, stuurde gedetailleerde verslagen van de bloedbaden naar zijn regering en drong er bij hen op aan actie te ondernemen.

4. Internationale onderzoeken:

- In 1915 bezocht een door de geallieerde machten ingestelde onderzoekscommissie Armenië en verzamelde bewijsmateriaal van de gepleegde wreedheden. Hun bevindingen werden gepubliceerd in het Bryce Report, waarin de genocide werd gedocumenteerd.

- De Volkenbond benoemde later een internationale commissie om de gebeurtenissen in Armenië te onderzoeken, maar haar bevindingen werden pas na de oorlog gepubliceerd.

5. Naoorlogse processen en erkenning:

- Na de oorlog richtten de geallieerde machten militaire tribunalen op om Ottomaanse oorlogsmisdadigers te vervolgen, maar de meesten werden vrijgesproken of kregen milde straffen.

- Sommige landen, zoals Frankrijk en Uruguay, erkenden de Armeense genocide en veroordeelden de wreedheden, maar wijdverbreide internationale erkenning kwam pas veel later tot stand.

Over het geheel genomen werd de reactie van de internationale gemeenschap tijdens de Armeense genocide gekenmerkt door een gebrek aan beslissende actie, politieke overwegingen en onvoldoende druk op de Ottomaanse regering om de wreedheden te stoppen.