Waarom verzette president Andrew Jackson zich tegen de tweede bank van de Verenigde Staten?

Jackson gaf de voorkeur aan staatsbanken boven een nationale bank, omdat hij geloofde dat deze beter verantwoordelijk waren en beter konden inspelen op lokale behoeften. Hij zag de Second Bank of the United States als een federale instelling die buitensporige controle uitoefende over het financiële systeem van het land en ten goede kwam aan rijkere individuen ten koste van gewone burgers.

2. Valutacontrole en inflatie:

Jackson was van mening dat het bestaan ​​van één centrale bank te veel macht over het monetair beleid concentreerde, wat mogelijk tot een ongecontroleerde inflatie zou kunnen leiden. Hij was bang dat de bank de geldhoeveelheid zou kunnen manipuleren en speciale belangen zou kunnen bevoordelen, wat tot economische instabiliteit zou leiden.

3. Eliteprivileges en corruptie:

Jackson beschouwde de Tweede Bank van de Verenigde Staten als een symbool van eliteprivileges en financieel elitarisme. Hij was van mening dat de bank haar macht op oneerlijke wijze gebruikte om de belangen van rijke aandeelhouders te behartigen, waardoor kleine bedrijven en boeren vaak moeite hadden om leningen te krijgen. Hij zag de vernieuwing van haar charter door de bank als een verlengstuk van dit voorrecht, waarmee de belangen van de gewone man werden getrotseerd.

4. Constitutionele interpretatie:

Jackson had een strikte kijk op de grondwet en beschouwde het handvest van de Tweede Bank als ongrondwettelijk. Hij interpreteerde de grondwet als een beperking van de bevoegdheden van de federale regering tot de bevoegdheden die expliciet zijn opgesomd. Omdat hij geloofde dat de grondwet een nationale bank niet expliciet machtigde, voerde Jackson aan dat de oprichting van de Tweede Bank het gezag van de federale overheid te boven ging.

5. Staatsrechten:

Jackson steunde de staatssoevereiniteit en beschouwde de Tweede Bank als een bedreiging voor de rechten van staten. Hij was van mening dat de bank zich bemoeide met het economische beleid van de staat en inbreuk maakte op het vermogen van staten om hun eigen economieën te reguleren. Hij was van mening dat staten meer controle zouden moeten hebben over financiële zaken binnen hun rechtsgebied.

6. Persoonlijke wrok:

Jackson koesterde ook persoonlijke wrok tegen de president van de Tweede Bank, Nicholas Biddle. Biddle had het beleid van Jackson bekritiseerd en Jackson beschouwde de bank als een vijand van zijn regering en de gewone man. Deze persoonlijke vijandigheid versterkte zijn verzet tegen de bank verder.

7. Symboliek en politiek manoeuvreren:

Het verzet tegen de Tweede Bank van de Verenigde Staten werd een verzamelpunt voor Jacksons politieke aanhangers en een symbool van zijn verdediging van de gewone man tegen machtige economische elites. Het speelde in op zijn populistische retoriek en hielp hem steun te verwerven van degenen die zich uitgesloten voelden van het financiële systeem.