1. Geografische locatie:
- Saharawoestijn: De Sahara-woestijn is de grootste hete woestijn ter wereld en ligt in Noord-Afrika. Het beslaat een gebied van ongeveer 9,2 miljoen vierkante kilometer en omvat meerdere landen, waaronder Algerije, Tsjaad, Egypte, Libië, Mali, Mauritanië, Marokko, Niger, Soedan en Tunesië.
- Ladakh: Ladakh is een regio in het noorden van India, gelegen in de staat Jammu en Kasjmir. Het is een hooggelegen woestijn gelegen in de bergketens van de Himalaya en Karakoram, met een gemiddelde hoogte van meer dan 3.000 meter boven zeeniveau.
2. Klimaat:
- Saharawoestijn: De Sahara-woestijn ervaart een extreem heet en droog klimaat. Overdag kunnen de temperaturen verzengende hoogten bereiken, vaak boven de 40 graden Celsius. De nachten kunnen aanzienlijk koeler zijn, waarbij de temperatuur in sommige gebieden onder het vriespunt zakt. De jaarlijkse regenval is minimaal, waarbij in sommige regio's minder dan 2,5 cm neerslag per jaar valt.
- Ladakh: Ladakh heeft een koud woestijnklimaat, gekenmerkt door vriestemperaturen en weinig neerslag. De winters zijn streng, met temperaturen die vaak onder de -20 graden Celsius dalen, en sneeuwval komt vaak voor. De zomers zijn relatief mild, met temperaturen variërend van 15 tot 25 graden Celsius.
3. Terrein en vegetatie:
- Saharawoestijn: Het landschap van de Sahara bestaat voornamelijk uit uitgestrekte zandduinen, rotsplateaus en grindvlaktes. Vegetatie is uiterst schaars vanwege de droge omstandigheden. Er zijn echter af en toe oasegebieden waar waterbronnen enige plantengroei ondersteunen.
- Ladakh: Het terrein van Ladakh is ruiger en bergachtiger, met hoge bergpassen, valleien en plateaus. Hoewel het vanwege de lage neerslagniveaus ook als een woestijn wordt beschouwd, heeft Ladakh een unieke vegetatie die is aangepast aan de koude temperaturen. In de regio zijn alpenweiden, struikgewas en verspreide bossen met jeneverbes-, wilgen- en populieren te vinden.
4. Waterbronnen:
- Saharawoestijn: Watervoorraden zijn uiterst schaars in de Sahara-woestijn. Zoetwaterbronnen worden vaak gevonden in diepe watervoerende lagen, en nomadische stammen zijn voor hun overleving afhankelijk van deze bronnen. Oases, waar het grondwater naar boven komt en de vegetatie ondersteunt, zijn cruciaal voor het leven van mens en dier in de regio.
- Ladakh: Ladakh wordt ook geconfronteerd met waterschaarste vanwege de ligging in regenschaduwgebieden van de Himalaya. De regio profiteert echter van het smelten van de sneeuw en het afvloeien van gletsjers tijdens de warmere maanden. Dit water voedt de rivier de Indus en haar zijrivieren en levert essentiële watervoorraden voor landbouw, drinkwater en de opwekking van waterkracht.
5. Bevolking en menselijke activiteiten:
- Saharawoestijn: De bevolkingsdichtheid in de Sahara-woestijn is extreem laag vanwege de barre levensomstandigheden. Nomadische groepen, zoals de Toeareg- en Berberbevolking, beoefenen traditioneel veehouderij en zelfvoorzienende landbouw in oasegebieden.
- Ladakh: Ladakh heeft een relatief schaarse bevolking vergeleken met andere delen van India. De meerderheid van de bevolking is geconcentreerd in de valleien en langs de oevers van de rivier de Indus. Landbouw wordt op kleine schaal beoefend, waarbij gebruik wordt gemaakt van gletsjersmeltwater en irrigatiekanalen, waarbij gerst en tarwe de belangrijkste gewassen zijn. Toerisme speelt ook een belangrijke rol in de economie.
Samenvattend vertegenwoordigen de Sahara-woestijn en Ladakh twee verschillende woestijnomgevingen met enorm verschillende klimatologische omstandigheden, geografische kenmerken, vegetatie en menselijke activiteiten.
Libreville ligt in Gabon en de Congo-rivier stroomt door de Republiek Congo en de Democratische Republiek Congo. De afstand tussen Libreville en de monding van de Congo-rivier bedraagt ongeveer 1000 km (621 mijl).
1. Geschiedenis van de staat Servië is een van de oudste landen van Europa, met een geschiedenis die teruggaat tot het Romeinse Rijk. Dit Slavische land ontstond in de 9e eeuw als een middeleeuws vorstendom, werd een koninkrijk in de 13e eeuw en breidde zich vervolgens uit naar de Balkan, waar het
Kaapstad heeft sinds 1995 geen extra opslagcapaciteit voor water, hoewel er nieuwe waterprojecten en ontziltingsinstallaties zijn geïmplementeerd.