Hoe beschrijft Davis de relatie tussen het opgroeien in Newark en de terugkeer naar de stad als arts?

In zijn toespraak uit 1995 tot de eindexamenklas van zijn middelbare school beschrijft Leroi (of LeRoy) T. Davis, M.D. zijn relatie met zijn geboorteplaats Newark als een dynamische relatie die wisselt tussen diepe liefde, pijn, woede en uiteindelijke verzoening.

Tijdens zijn adolescentie had Davis het gevoel dat Newark een 'koude moeder' was die hem soms probeerde te verslaan, maar ook van hem hield.

Nadat hij echter Newark had verlaten om te gaan studeren en zijn medische graad te behalen, merkte hij dat hij de stad en haar gemeenschapsgevoel miste. Dit sentiment werd versterkt door de scherpe vergelijking tussen het geweld in de straten van Newark en de relatieve veiligheid van de universiteitscampus.

Bij zijn terugkeer naar de stad als arts zag Davis de immense sociale en economische problemen in de gemeenschap en voelde hij zich gefrustreerd door het gebrek aan steun van de blanke instellingen in het gebied. Deze gevoelens wisselden tussen woede en verdriet terwijl hij probeerde impact te maken in zijn gemeenschap.

Uiteindelijk ervoer Davis een gevoel van verzoening met zijn geboorteplaats toen hij besefte dat hij zijn vaardigheden als arts kon gebruiken om een ​​positieve impact te maken. Hij richtte verschillende initiatieven op, zoals het National Center for Urban Minority Health, dat tot doel had de toegankelijkheid en resultaten van de gezondheidszorg in zwarte gemeenschappen te verbeteren. Door deze inspanningen vond hij genezing en een hernieuwd gevoel van hoop in het proces van terugkeer naar zijn geboortestad en het dienen ervan.