1. Koloniale erfenis: Tijdens het koloniale tijdperk werd Soedan door de Britten als één geheel geregeerd, wat leidde tot de eenwording van diverse etnische groepen en regio’s onder één administratieve structuur. De zuidelijke regio van Soedan kreeg echter te maken met marginalisering en verwaarlozing door de centrale regering in Khartoem.
2. Religieuze en culturele verschillen: Zuid-Soedan bestaat voornamelijk uit Afrikaanse etnische groepen met animistische, christelijke en traditionele overtuigingen, terwijl het noorden overwegend Arabisch-moslim is. Deze religieuze en culturele verschillen zorgden voor sociale en politieke spanningen tussen de twee regio’s.
3. Burgeroorlogen: Langdurige burgeroorlogen tussen de in het noorden gevestigde Soedanese regering en rebellenbewegingen uit het zuiden, voornamelijk de Sudan People's Liberation Movement (SPLM), voedden het verlangen naar autonomie en zelfbeschikking in het zuiden. De oorlogen resulteerden in enorm menselijk lijden en het verlies van miljoenen levens.
Spanningen na de onafhankelijkheid:
1. Gebrek aan gelijke vertegenwoordiging: Na de onafhankelijkheid van Soedan in 1956 was de machtsdynamiek in het voordeel van de dominante Arabisch-islamitische factie in het noorden, wat leidde tot aanhoudende grieven en ontevredenheid onder Zuid-Soedanezen over kwesties als politieke vertegenwoordiging, toewijzing van middelen en culturele erkenning.
2. Juba-verklaring: In 1983 vaardigde de SPLM onder leiding van John Garang de Juba-verklaring uit, waarin werd opgeroepen tot zelfbeschikking voor de zuidelijke regio, wat de beweging voor afscheiding versterkte.
3. Mislukte vredesakkoorden: Meerdere vredesakkoorden probeerden het conflict tussen de Soedanese regering en de zuidelijke rebellen op te lossen, waaronder het Addis Abeba-verdrag uit 1972 en het Alomvattend Vredesakkoord (CPA) uit 2005. Problemen bij de uitvoering van deze overeenkomsten leidden echter tot verdere conflicten en verdiepten het verlangen naar scheiding. .
Referendum en onafhankelijkheid:
1. Referendum van 2011: Als onderdeel van de CPA werd in januari 2011 een referendum gehouden om Zuid-Soedanezen de kans te geven over hun politieke toekomst te beslissen. Ruim 98% van de kiezers koos voor afscheiding, wat leidde tot de formele onafhankelijkheidsverklaring op 9 juli 2011.
2. Internationale erkenning: Zuid-Soedan werd door de Verenigde Naties en verschillende landen over de hele wereld erkend als een soevereine staat, wat zijn status als onafhankelijke natie versterkte.
Samenvattend leidde het complexe samenspel van historische koloniale dynamiek, religieuze en culturele verschillen, grieven over marginalisering en langdurige burgeroorlogen tot de scheiding van Zuid-Soedan van Soedan, culminerend in het referendum van 2011 en de daaropvolgende internationale erkenning als onafhankelijk land.
Hoewel de Sahara-woestijn grotendeels onbewoond is, zijn er een aantal steden in of nabij de Sahara-woestijn. Deze omvatten: - Ouargla, Algerije (190.000 inwoners) - Tamanrasset, Algerije (145.000 inwoners) - Adrar, Algerije (115.000 inwoners) - Timbuktu, Mali (55.000 inwoners) - Gao, Mali (51.
De Seychellen hebben een presidentiële representatieve democratische republiek, waarin de president van de Seychellen zowel staatshoofd als regeringsleider is. De uitvoerende macht wordt uitgeoefend door de overheid. De wetgevende macht berust bij zowel de regering als de Nationale Assemblee. De rec
Vanaf 2022 heeft de Democratische Republiek Congo (Congo-Kinshasa) een geschatte bevolking van ongeveer 92,88 miljoen mensen, waardoor het het meest dichtbevolkte land is in Afrika bezuiden de Sahara en de vierde meest dichtbevolkte natie op het Afrikaanse continent, na Nigeria, na Nigeria, na Niger