1. Regeringsbepalingen :De koloniale regeringen gaven aanvankelijk basisrantsoenen aan de mijnwerkers om uithongering en sociale onrust te voorkomen. Deze bepalingen omvatten meestal bloem, thee, suiker en gezouten vlees. Naarmate Gold Brast zich echter uitbreidde en meer mensen naar de Goldfields stroomden, werd het vermogen van de overheid om voorzieningen te leveren gespannen, wat leidde tot tekorten.
2. Lokale benodigdheden :Mijnwerkers vertrouwden vaak op lokale boeren, graziers en opslagplaatsen voor voedselvoorraden. Deze lokale producenten leverden vlees, groenten, fruit en andere producten aan de goudvelden. De vraag overtrof echter vaak het aanbod, dreef de prijzen en het creëren van voedseltekorten.
3. Jagen en vissen :Om hun bepalingen aan te vullen, mijnwerkers die zich bezighouden met jacht- en visserijactiviteiten. De overvloedige dieren in het wild in de Australische struik zorgden voor een bron van vlees, zoals kangoeroes, konijnen, opossums en verschillende vogelsoorten. Vissen was ook gebruikelijk in kust- en binnengebieden, wat een bron van verse vis opleverde.
4. Mobiele winkels en slagers :Rondtrekkende handelaren en slagers hebben mobiele winkels en slagers opgezet in de Goldfields, volgens de bewegingen van de mijnwerkers. Ze verkochten vlees, brood en andere basisvoorzieningen tegen opgeblazen prijzen vanwege de hoge vraag.
5. Groenten kweken :Sommige mijnwerkers probeerden hun eigen groenten te laten groeien in kleine tuinen in de buurt van hun campings of mijnbouwclaims. Het uitdagende klimaat en het gebrek aan geschikte land maakte dit echter vaak moeilijk.
6. Water Supplies :Toegang tot zoet water was cruciaal in de droge Australische omgeving. Mijnwerkers vertrouwden op verschillende waterbronnen, waaronder rivieren, kreken en watergaten. Ze bouwden dammen, reservoirs en waterraces om water te verzamelen en te verspreiden voor drink-, kook- en mijnbouwactiviteiten.
7. Filtratie en koken :Om de veiligheid van drinkwater te waarborgen, gebruikten mijnwerkers filtratiemethoden zoals houtskool- of zandfilters om onzuiverheden te verwijderen. Koken water was ook een gebruikelijke praktijk om schadelijke micro -organismen te doden.
8. Water Carts :In gebieden waar waterbronnen schaars waren, transporteerden waterkarren water van verre rivieren of kreken naar de goudvelden. Deze waterwagen verkochten water tegen hoge prijzen, waardoor het een waardevolle grondstof is.
9. Gold Escort Convoys :Gouden escortkonvooien, die goud van de Goldfields naar de dichtstbijzijnde steden of havens transporteerden, speelden vaak een cruciale rol bij het leveren van voedsel en water aan externe mijnkampen. Deze konvooien brachten voorzieningen en nieuwe voorraden voor zowel de mijnwerkers als het escortpersoneel.
10. Voedselbehoud :Mijnwerkers bewaarde voedsel via verschillende methoden, waaronder zouten, roken en drogen, om de houdbaarheid ervan te verlengen in afwezigheid van koeling.
Ondanks deze inspanningen waren voedseltekorten en waterschaarste veel voorkomende uitdagingen tijdens de Australische gouden rushes, wat leidde tot ontberingen, ondervoeding en uitbraken van ziekten zoals dysenterie en scheurbuik onder de mijnwerkers.
Australië heeft een oppervlakte van ongeveer 7,7 miljoen vierkante kilometer, terwijl Groot-Brittannië ongeveer 244.820 vierkante kilometer groot is. Daarom is Australië ongeveer 31,49 keer groter dan het Verenigd Koninkrijk.
Nederland is een belangrijke bron land voor immigratie in Australië . In juni 2009 , de Australische Ministerie van Immigratie en Burgerschap ( DIAC ) schatte het aantal inwoners van Australië in Nederland geboren te zijn 90.312 . Kenmerken De mediane leeftijd van Nederlands- geboren mensen die in
Gympie en Toowoomba zijn twee steden in Queensland in Australië, die ongeveer 200 kilometer uit elkaar liggen.
