Waarom denkt Palestina dat de Westelijke Jordaanoever van hen is?
Er zijn verschillende historische, politieke en juridische factoren die bijdragen aan de Palestijnse claim over de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem. Deze omvatten:
Historische verbinding :De Westelijke Jordaanoever, inclusief de stad Oost -Jeruzalem, maakt deel uit van de historische regio die bekend staat als Palestina, die al duizenden jaren door het Palestijnse volk is bewoond. De Palestijnen, die etnisch Arabisch en cultureel verschillend zijn, beschouwen de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem als hun voorouderlijk thuisland.
Ottomaanse regel en Brits mandaat :Voor de Eerste Wereldoorlog maakten de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem deel uit van het Ottomaanse rijk. Na de oorlog vestigde de Volkenbond het Britse mandaat voor Palestina, met als doel een Joods thuisland in Palestina te creëren. De Britse autoriteiten verdeelden het mandaat in verschillende administratieve districten, waaronder de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem, die voornamelijk werden bevolkt door Arabische Palestijnen.
De Arabisch-Israëlische oorlog van 1948 en het partitieplan :In 1947 stelden de Verenigde Naties een partitieplan voor om Palestina te verdelen in twee staten, een voor de Joden en één voor de Arabieren. Het plan heeft de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem toegewezen aan de Arabische staat. Het plan werd echter afgewezen door het Arabische leiderschap en leidde tot de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948. Tijdens de oorlog bezetten Israëlische troepen Oost -Jeruzalem en het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever.
Israëlische bezetting en de zesdaagse oorlog van 1967 :In de zesdaagse oorlog van 1967 veroverde Israël de resterende delen van de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, uit Jordanië. De bezetting van Israël van de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem is sindsdien doorgegaan, ondanks de internationale oproepen voor Israël om zich terug te trekken uit de bezette gebieden.
De Oslo Accords and the Palestijnse autoriteit :In het begin van de jaren negentig ondertekenden Israël en de Palestine Liberation Organisation (PLO) de Oslo Accords, die de Palestijnse Nationale Autoriteit (PA) oprichtten. De PA kreeg een beperkte zelfbestuur op de Westelijke Jordaanoever en Gazastrook, terwijl Israël de controle over veiligheid, grenzen en nederzettingen behield. De Oslo -akkoorden hebben de Palestijnse hoop opgericht om een onafhankelijke staat op te richten op de Westelijke Jordaanoever en Gaza, met Oost -Jeruzalem als hoofdstad.
Israëlische nederzettingen :Israël heeft talloze nederzettingen opgericht op de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem, die volgens het internationale recht illegaal worden beschouwd. Deze nederzettingen zijn in de loop der jaren uitgebreid, nemen aanzienlijke hoeveelheden grond in beslag en beperken Palestijnse ontwikkeling.
Niet-opgeloste onderhandelingen voor eindstatus :De uiteindelijke status van de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem is een onderwerp van voortdurende onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen. De Palestijnse autoriteit zoekt volledige controle over de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als onderdeel van een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict. Israël daarentegen wil de controle over belangrijke beveiligingsgebieden op de Westelijke Jordaanoever behouden en heeft niet ingestemd om de status van Oost -Jeruzalem te bespreken.
Over het algemeen is de Palestijnse claim op de Westelijke Jordaanoever en Oost -Jeruzalem geworteld in historische, politieke en juridische overwegingen die complex zijn en diep verbonden zijn met het bredere conflict tussen Israël en de Palestijnen.
