Wat is een doornenkroon-zeester 's Main Eten

De kroon van doornen zeester, of Acanthaster planci , is een grote zee ster die leeft in tropische oceanen . Het kan 16 tot 18 armen en giftige stekels dekken zijn lichaam . De doornenkroon kan groeien tot een halve meter in diameter en heeft slechts een bron van voedsel , koraalpoliepen . Koraal bestaat uit deze soft - bodied ongewervelde poliepen , die boven op de dode skelet van het koraalrif wonen . Aardrijkskunde

Mariene biologen ontdekten de doornenkroon zeester in Australië , waar het leven rond het Great Barrier Reef . Zijn habitat varieert in alle tropische oceanen en duikers hebben ze overal uit de Rode Zee gevonden aan de Pacifische kust van Panama en de Indische Oceaan .
Coral
De levende koraalpoliepen

De doornenkroon leeft onder kolonies van koraal op koraalriffen gemaakt van honderden duizenden kleine poliepen . Poliepen zijn het levende weefsel van het koraal, het voeden meestal op algen en plankton . Hen te ondersteunen is de harde skelet van dood koraal , dat is de ruggengraat van het rif .
Feeding
De dode skelet van koraal

Vele wezens niet poliepen kunnen eten gemakkelijk omdat ze slechts een dun laagje levend weefsel . Ze kunnen ook terugtrekken in een harde exoskelet dat fungeert als een beschermende cup . De kroon van doornen zeester heeft een speciaal ontwikkeld systeem voor het innemen van de poliepen . Hij klimt op de top van de levende koraal en spreidt zijn maag uit onder zijn lichaam met zijn vele flexibele armen . De spijsverteringssappen van de maag in staat zijn om de levende cellen te verzamelen , waardoor de witte koraal skelet achter .
Effecten

De kroon van doornen zeester heeft controverse veroorzaakt in de laatste 20 jaar als gevolg van de snelheid van koraal verbruik en de trage groei van koraalriffen . Een volwassene kan eten 65 vierkante meter aan leefruimte koraal elk jaar . Normaal leven ze in zeer kleine aantallen , volgens de Great Barrier Reef Marine Park Authority. Ze helpen om het koraal bevolking onder controle , waardoor ruimte voor nieuwe riffen te vormen . In 1979 en opnieuw in 1996 mariene biologen vonden enorme zeesterren kolonies op een rif en begon de bevolking controle-experimenten voor de kust van Australië .
Roofdier en prooi

Er zijn twee hypothesen voor de oorzaak van het uitbreken van kronen van doornen zeester , blijkt uit onderzoek van het Australian Institute of Marine Science . Een school van gedachte is het niveau van voedingsstoffen in de oceaan stijging volgens regenval en waterstroom om de 17 jaar , waardoor een dramatische stijging van het aantal zeesterren . De tweede theorie betreft de natuurlijke vijand van de zeester , de reus triton . Dit is een groot weekdier dat een mooie schelp dat mensen graag naar huis te nemen groeit . Verzamelen is de bevolking van de belangrijkste predator van de kroon van doornen zeester verlaagd.